Ξεκινώ μία καινούρια στήλη στο blog, που θα ονομάζεται:
"Voyage, voyage"
Ένα είδος ταξιδιωτικών εντυπώσεων, με
ποιητικό βλέμμα, από τόπους του εξωτερικού ή της Ελλάδας, που επισκέφτηκα στο
παρελθόν και που με ενέπνευσαν. Ο τίτλος της στήλης πάρθηκε από ξεχασμένο γαλλικό τραγουδάκι περασμένων δεκαετιών (1986), που, κάποτε, έγινε επιτυχία και που μπορείτε να ακούσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://youtu.be/wb_K0Omdfg0?feature=shared
ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Στον
καθεδρικό ναό του Στρασβούργου, τη Notre Dame, ανά τακτά χρονικά διαστήματα επικρατεί αρκετή
φασαρία και οχλοβοή. Όχι από τους πιστούς προσκυνητές που έρχονται να
προσευχηθούν αφήνοντας κάποιο κεράκι, αλλά κυρίως από τα γκρουπ των τουριστών,
Ελλήνων, Ισπανών, Ιταλών και άλλων εξωστρεφών φυλών, που, με τις ξέχειλες από
ψώνια σακούλες από τα γειτονικά πολυκαταστήματα, κάνουν μία στάση για να
θαυμάσουν τον επιβλητικό ναό αλλά και να εκφράσουν φωναχτά και θορυβωδώς αυτόν
τον θαυμασμό τους. Τότε, από τα ηχεία του ναού, ακούγεται ένα υποβλητικό και
παρατεταμένο «Σσσσσσσσσσςςςςςςςςςςς!», που ξενίζει τους φωνασκούντες τουρίστες.
Θορυβημένοι οι τελευταίοι σταματούν την κουβέντα, στρέφουν ακαριαία το κεφάλι
στην οροφή του ναού, μένοντας με την εντύπωση πως αυτήν την προτροπή και
απαίτηση για ησυχία την επιβάλλει, από ψηλά, από τον θόλο, ο ίδιος ο Θεός.
●
Κάνοντας
ζάπινγκ, ένα βράδυ, στην τηλεόραση του ξενοδοχείου, εντυπωσιάστηκα που τρεις
τηλεοπτικοί σταθμοί της πόλης είχαν ζωντανή αναμετάδοση καλλιτεχνικών
εκδηλώσεων μέσα από καθολικούς ναούς. Μία συναυλία τζαζ, ένα ορατόριο και μία
συναυλία κλασικής μουσικής με έγχορδα και πνευστά. Το κοινό, καθισμένο σε
καρέκλες, παρακολουθούσε με την κατάνυξη και τη σοβαρότητα που επέβαλε ο χώρος.
Σκέφτηκα πως η καθολική εκκλησία ανοίγει τις πόρτες της στις τέχνες και στον
πολιτισμό, κάτι που σπάνια να συμβεί στις ορθόδοξες εκκλησίες. Εκεί, δυστυχώς,
ακόμα κυριαρχεί το στεγνό, από άμβωνος κήρυγμα, η μισαλλοδοξία στους
αλλόθρησκους και ο ρατσισμός σε μετανάστες και διαφορετικούς.
(Στρασβούργο, Σεπτέμβριος 2023)