PERSONAL ZOO (2)
Στη στήλη αυτή θα βρίσκετε δημοσιευμένα ή αδημοσίευτα κείμενα αναφορικά με τα ζώα. Σκυλιά, γάτες, φίδια, κουνούπια, πουλιά, τσούχτρες, αμνοερίφια και άλλα πλάσματα της ζωής, θα ξεδιπλωθούν εδώ με την απλότητα και τη μυστικότητα που τους ταιριάζει. Και ας θυμόμαστε πάντα τη φράση του Μίλαν Κούντερα, που θέτει τα ζώα σε ανώτερη θέση σε σχέση με τον άνθρωπο: Τα ζώα δεν διώχθηκαν ποτέ από τον Παράδεισο.
֎
ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ
Βαρέθηκα
τους κουλτουριάρηδες του «Σαντέ» και του «De facto», ανήμερα εθνικών επετείων,
να χαζολογούν ασύστολα. Τους πρωινούς καφέδες, τα χουζουρέματα κάτω από το
πάπλωμα. Τραβώ γραμμή για την παραλιακή, στην παρέλαση που μόλις αρχίζει.
Αεράκι επετειακό, στριμωξίδι κaι εθνική ανάταση. Ο έχων το γενικό
πρόσταγμα. Οι αδελφές νοσοκόμες. Οι
αψείς λοκατζήδες με τις αρβύλες να
βουλιάζουν στην άσφαλτο. Η κραυγή της ομάδας καταδρομέων. Οι ευέλπιδες με το
άψογα συντονισμένο σηκωμένο χέρι και το σπαθάκι να χρυσίζει. Αρραβωνιαστικιές
από την επαρχία που ήρθαν για να καμαρώσουν τους καλούς τους. Ηλικιωμένοι που
αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία του έθνους μας και της ζωής τους.
Και ξαφνικά, λίγο πίσω από τους μαυροσκούφηδες, απρόσμενα, αναπάντεχα,
εντελώς συμπτωματικά, πέντε σκυλιά του δρόμου περιφέρονται στον χώρο της
παρέλασης. Μικρά παιδάκια χαχανίζουν βλέποντάς τα. Μανάδες τα δείχνουν με το
δάχτυλο και υπομειδιούν. Μέχρι και οι επίσημοι παραξενεύονται. Εκείνα, σαν
χαμένα, γυρίζουν εδώ και εκεί, κι εντέλει τρέχουν προς τη σωστή
κατεύθυνση, ατάκτως ερριμμένα. Τα
πλησιάζει ένας βλοσυρός αστυφύλακας με το Ο Κ Ι στο χέρι και τα κλοτσάει.
Αγριεύουν, απομακρύνονται για λίγο παραξενεμένα, συμμορφώνονται κάπως, μα
επανέρχονται δριμύτερα. Με αδιακρισία και αναίδεια συνεχίζουν τη δική τους
ασυνήθιστη παρέλαση.
Στημένος πίσω από τα σχοινιά του πεζοδρομίου, θαυμάζω τούτα τα
κοπρόσκυλα που παρελαύνουν, δίχως να νιώθουν τίποτα από φρονήματα και
επετείους.
(δημοσιεύτηκε
στο περιοδικό Οδός Πανός, τεύχ. 131, Ιανουάριος-Μάρτιος 2006)